مبادا كسي خداي ناكرده مسائل دفاع مقدس را بگويد جزء بحث هاي تاريخي است! چرا به ما گفتند زيارت عاشورا را هر روز بخوانيد؟ چرا خود پيغمبر(ص)، خود حضرت امير كه حسابش جدا بود؛ وجود مبارك صديقه كبري، فاطمه زهرا(س) با آن وضع از منزل حركت مي كردند، مي آمدند در احد براي زيارت شهداي احد؟! يعني اينها را فراموش نكنيد؛ اينها سند شرف يك مملكت است. تنها غبارروبي نباشد، تنها گل و گلاب افشاني نباشد! ياد شهيد، كشور را زنده مي كند، درس شهامت و شجاعت مي دهد؛ گريه بر آنها شوق شهادت مي آفريند.سرداران بزرگي هم شربت شهادت نوشيدند كه اسامي بسياري از آنها در ذهن ما نيست.
از هر گروهي، از هر لباسي، از هر صنفي ايران اسلامي قرباني هايي تقديم قرآن و عترت كرد. اينها ذخيره مملكتند، اينها شرف مملكتند، اينها قباله استقلال مملكتند. اگر مردم فرياد مي زنند كه ما آزادي داريم، قباله؛ اين است. استقلال داريم، قباله؛ اين است. جمهوري اسلامي داريم؛ اينها قباله اند. اينها اسناد و مداركند؛ كه ذات اقدس اله ان شاءالله نام اينها را براي هميشه حفظ مي كند و آثار خون را حفظ مي كند!

ماندگاري آثار و بركات شهيدان

در اوايل جنگ، اينهايي كه گم مي شدند، شهداي گمنام مي شدند؛ از اينها تعبير مي شد به شهيد (مفقودالاثر) اين كلمه تازه رايج شده بود. من ديدم نامه اي از جبهه آمد كه فلاني! شنيدم شما در سخنراني گفتيد مفقودالاثر؛ ولي فرهنگ ما در ميدان جبهه اين است كه اينها مفقودالاثر نيستند، مفقودالجسدند! الآن در همين جريان شهداي گمنام هم غالباً تعبيرشان اين است كه اينها مفقودالجسدند، اثرشان هست؛ هرگز اثرشان مفقود نشده است. اين ايام منشأ اين گونه از بركات است، و اين بركات را بايد حفظ و نگهداري كرد؛ و درسايه اين بركات هر مشكلي هم كه پيش آورده باشند به لطف الهي قابل برطرف شدن است.
سخنراني آيت الله جوادي آملي (دام ظله العالي) در خطبه دوم نماز جمعه قم- 3/7/1388