نماز
كاري كه انسان انجام ميدهد و مخصوص خود انسان است برنامهاي براي خودسازي و زندگي سازي خود و راهي براي پيدا كردن و تماس پيدا كردن با مبدأ هستي و آنچه كه نياز ديگران و تمام نيازمندان را انجام ميدهد . برنامهاي براي آزادي و از بند ريستن هر گونه بندگي و پرسشي كه شامل : خود پرستي و غيره پرستي جاه پرستي و مال پرستي – نماز وسيلهاي كه انسان را وارد ميكند به عمل خير دست بزند و از كارهاي بد او را باز دارد . وسيلهاي براي بيشتر انس گرفتن با سر چشمه حيات و عهد بستن با مردم صالح و صالحيني كه در گذشته بودند . فكر كردن دربارة زندگي ديگران و به خير و صلاح انديشيدن براي آنها و خلاصه در يك جمله نيرو دهنده براي روان انساني است و رابطهاي با ديگران و رابطه با مبداء هستي . پس براي همين است كه علي (ع) از او به عنوان پايه دين ياد ميكند و دوباره چنين است كه قرآن ميفرمايد : نماز شخص نمازگزار واقعي را بخداوند نزديك ميكند و وسيلهاي براي ايمانداري و سنجش ايمان است نماز را هر شخص نمازگزار بميزان شعور ديني و مذهبي خود انجام ميدهد . تربيت نماز به اينصورت است كه با اذان شروع ميشود اذان شامل شعارهاي اسلامي و مطالبي راجب به اهميت نماز است در اذان اين جملات عبارتند از اينكه قبل از همه چيز بزرگي خداوند را و او را ياد كردن و بعد شهادت دادن به يكي بودن خداوند محبوب و معبود واقعي هر كس و بعد گواهي دادن به رسالت و حقانيت پيغمبر اسلام و شهادت دادن به ولايت و وصايت علي (ع) و بعد مردم را به سوي نماز دعوت كردند و آنها را به سوي رستگاري خواندن و كارهاي نيك و بهترين عملها و بعد دوباره به بزرگي خداوند ياد كرده و در پايان توحيد كامل و اينكه جز خدايي كه از هر ثبت كامل و بينياز است وجود ندارد . و اذان كه تمام شد اقامه براي آمادگي نماز با حضور قلب و بعد از نيت به خواندن نماز يعني شروع كردن سورة حمد شروع ميشود و بعد سورة توحيد كه بگفته پيامبر (ص) كه بنيانگذار نماز است ميگويد كه اين دو سوره ما در قرآن هستند و در بر گزيدة تمام سورههاي ديگر هستند زيرا با خواندن اين سورهها به نام پروردگار و با سپاس و او را صاحب اختيار روز پاداش و جزا قرار ميدهيم و به پرستش او تكيه ميكنيم و از خداوند ياري ميخواهيم كه به ما راه به راه راست و راهنمايي فرمايد نه راه كساني كه سزاوارخشم و دوري از رحمت شدهاند و نه راه گمراهان بلكه راه خوبان . و سورة ديگر توحيد كه خطاب به پيغمبر است كه ميگويد بگو او خدايي است كه هيچ چيز قابل مقايسه نيست و خدايي است از هر چيز بينياز و همه چيز را بوجود آورده است و آنها را اداره ميكند در حاليكه همه به او نيازمندند و او تمام موجودات را بوجچود آورده است و خودش از چيزي پيدا نشده است و هيچ چيز و هيچ كس قابل مقايسه با او نيست .
بعد از خواندن دو سورة ركوع است كه اين جملات را در برابر پروردگار كه تنظيم گرديم بزبان ميآوريم : پاك و منزه است پروردگار من پروردگاري كه سراسر عظمت است و من نمازگزار به حمد او مشغولم و بعد به سجده ميرسيم . در اين حالت باز به منزه و پاك وبالا و والاتر بودن خداوند تكيه ميكنيم و در اينجالت كوچك شمردن خود در را برابر جلال و عزت آفريدگار است و باز با مبداء بزرگيها كه از خود ما به ما نزديكتر است در راز و نياز هستيم قنوت مرحله بعدي است كه با هر زباني كه بخواهيم با پروردگار خود در راز و نياز است در قنوت جملات مشخصي گفته نميشود و هر كس در رابطه با نيازش در برابر خداوند ميخواهد تشهد مرحلة بعدي نماز است تشهد يا قطعنامه است بعد از اين سراييم كه اعلام توحيد ميكنيم و بعد اعلام رسالت پيامبر و برحق بودن آن و بعد اعلام رسالت و ولايت و وفادار بودن خود به خداوند و اينها است . حال تسبيحات اربع است كه بعد از تشهد بجاي ميآوريم و خلاصهاي از آنچه كه تا حال انجام دادهايم بزبان ميآوريم پاك و منزه بودن پروردگار و ستايش بر او و تكيه كردن به خداي يگانه و اينكه از همه بزرگتر است . و بعد سلام نماز است كه سلام ......